Roadtrip

Net terug van een trip met de mannen.
Even snel een foto, komen er zeker meer maar deze is wel heel leuk vind ik zelf.
Top dagen gehad, cultuur, sport, vrienden bezocht, lekker eten en vooral tijd met elkaar doorgebracht.
Ik zeg: Hup de MANNEN.

Eindelijk

Hij heeft er nooit om gezeurd, maar eigenlijk wil Harm al jaren op voetbal.
Het kwam er,  mede door wisselende werkdiensten van ons en ook omdat Harm zich nooit verveelt, nooit eerder van. Maar vandaag was het zover.
Na een eerste training afgelopen week stond Harm vandaag voor het eerst officieel in het voetbalveld.

Het was een uitwedstrijd en natuurlijk is dat dan weer gelijk 5 kwartier hier vandaan, maar dat werd gelijk goedgemaakt toen Harm een shirtje toegeworpen kreeg met nummer 14 op de rug.
Mijn reactie op dat shirtnummer ontging alle Ozzies maar gelukkig was er nog een mede Hollander die natuurlijk gelijk hetzelfde dacht als ik.

Harm begon als reserve speler, en stond al na 1 minuut achter
met 1-0. Het werd even stil aan de kant van de Milton-Ulladulla Panthers maar gelukkig bleef het de eerste 10 minuten bij dat ene doelpunt. Na een minuut of tien mocht Harm aan zijn voetballoopbaan beginnen en hij maakte een beste indruk.

Met enorm veel plezier rende hij over het veld, enin de tweede helft werd al zijn inzet beloond met een mooi doelpunt.
Helaas stond ik op het moment van het doelpunt
erg te juichen zodat ik even niet aan het fototoestel dacht, maar wie weet komen er nog beelden van andere ouders.
Met een 2-1 verlies, maar met een hele ervaring en tien vrienden rijker gingen we naar huis.

 

Harm weet het zeker, hij wil voetballer worden.
En hardloper.
En surfer, en skater, en gitarist, en speerwerper, en zwemmer.

Mag Harm nog maar lekker lang Harm blijven, of zoals sommige vrienden hem hier noemen  "The Harminator"

Teenager

 Als de dag van gister.... Alle ouders zijn over het algemeen vrij saai en weten niet wat er in de wereld speelt. En ze grijpen te pas en te onpas terug naar vroeger, toen alles beter was...
En nu doe ik er helemaal met mee. Mijn mijn 42 jaar (IJsbrand) ben ik een oude man die door mijn puberende zoon hopeloos ouderwets gevonden wordt. En ik grijp terug naar vroeger. Nou ja, voor mij een paar jaar terug, maar als je 13 bent is 10 jaar terug vroeger. 5 jaar terug, nee zelfs 2 jaar terug was vroeger. Hij past al jaren niet meer in mijn favoriete draagzak, maar wat zou ik er voor over hebben om nog een keer lekker door duin te wandelen met hem als kleine baby tegen me aan slapend, soms even een flesje te hoogte van de slag en dan over strand terug met een zuidwester in de rug en meeuwen om je heen. Sweet memories.

 Natuurlijk kan dat niet en genieten we enorm van hem (en de rest) hoe ze langzaam ontwikkelen naar zelfstandige mensen.  Op moment met Jonathan betekent dat 3 tot 4 x per week trainen met zwemmen , school, SRC cursus en contacten met vrienden, vooral via de computer.
Mooi om te zien hoe Jonathan zelf zijn keuzes maakt in wat hij leuk vind en ook verantwoording neemt in zijn training en voeding daarvoor. Huiswerk heeft natuurlijk minder prioriteit, dat kan altijd morgen nog.

 Zo bracht het harde trainen hem een paar mooie momenten afgelopen week, namelijk naar zwemwedstrijden in het Olympic Park in Sydney. Behalve dat we daar James Magnussen tegen kwamen (100 meter freesyle record houder) mocht Jonathan ook nog een keer in zijn favoriete baan starten. Namelijk baan 4 waar Pieter van den Hoogenband en Inge de Bruijn goud wonnen tijdens de 2000 Olympische spelen .

Voor Jonathan geen goud in deze race, maar wel een PR van een 33 er op de 50 meter vrij.
Mooie tijd, ik ben bang dat hij me aardig voorbij is (ook dat nog).
Goed zo vriend, ga zo door, je bent nog veel te jong om terug te kijken. Enjoy live, love you heaps.
The old block.
( P.S Jonathan is 3e van onder)